Rimokatolički Episkopski Dvor je zdanje popriličnih dimenzija, očiglednog baroknog stila – stvar koja proizilazi iz detalja na krovu ali posebno iz bogate ornamentike na obe zabati sa ulice Paha.

Zgrada je bila podignuta između 1743 – 1748, ali je se u njoj sedište episkopije nalazi tek od 1783.

Smatra se da je Temišvarska Katolička Episkopija naslednica Čanadske episkopije, osnovane još 1030. godine. Prvi njen episkop beše Gerhard de Sagredo, koga su 1046. ubili paganski pobunjenici u Budimu; bio je zatim posvećen, i od tada je njegovo ime dato planini koja se strmo uzdiže iznad Dunava u Budimpešti: „Gelerthegi“, to jest Gerhardova planina.

Ova je biskupija imala svoj najteži period za vreme turske okupacije. Nakon ustoličavanja austrijske administracije 1716. i dolaska katoličkih kolonista, njeno sedište je bilo premešteno u Temišvar. U periodu 1716 – 1918 u Temišvar su došli kaluđeri pripadnici više katoličkih reda – jezuiti, franjevci, pijaristi, crni popovi, notrdamske sestre, salvatorijanci; ovi su kaluđerski redovi imali veliki uticaj na razvijanje grada u XVIII-XIX veku, a neki su, kao na primer salvatorijanci, aktivni i danas.

Drugi težak period je počeo zajedno sa komunizmom. Katolički redovi su bili zabranjeni, episkop Paha je bio utamničen, a episkopija ukinuta – sve do 1990. je funkcionisala kao jednostavni protoprezviterat. Nakon 1990. je ponovo reaktivisana; poslednjih godina je episkopiji vraćen dobar deo njene nekada po čitavom gradu rasprštane imovine.

Tipično za Temišvarsku Katoličku Episkopiju jeste neverovatno heterogeni etnički sastav u redovima vernika: tu su Mađari, Nemci, Rumuni, Hrvati, Slovaci, Bugari, Česi, Italijani i drugi.

Idemo ulicom A. Paha sve do ugla sa ulicom Evgenija Savojskog.